We leven in een tijd van tegenstrijdigheden. Er is ongelofelijk veel haat rondom ons zichtbaar. En tegelijkertijd worden er heel wat boodschappen en pleidooien rond liefde de wereld in gestuurd.
2 emoties die dus dicht bij elkaar liggen. Iemand die we jarenlang graag gezien hebben, kan iets doen wat ons kwetst en ineens is er geen liefde meer voelbaar en is er enkel nog kwaadheid. Die er natuurlijk niet zou zijn als deze persoon je verder koud laat of niet interesseert.
Ik weet niet of kwaadheid me echt in de weg staat om liefdevol te kunnen reageren. Verbazing vind ik in elk geval erg moeilijk te koppelen aan een liefdevolle reactie. Als iemand iets doet, waarvan ik denk: ‘dit zou ik NOOIT bij iemand anders doen!’, dan vind ik het bijzonder lastig om nog in verbinding te staan met de ander of met mezelf. Ik kruip dan helemaal in mijn hoofd om die situatie nog een keer of 80 te overlopen.
Het thema ‘anderen hebben mij pijn gedaan en ik kan hier niet mee omgaan’ komt uiteraard vaak in de praktijk aan bod. Mocht je er bij deze nog aan twijfelen: verbazing, overrompeling koppelen aan boosheid is dus een bekende strategie om met die pijn die iemand veroorzaakt om te gaan. Het is een strategie die je weghoudt van wijsheid, genuanceerde communicatie, goed kunnen luisteren, echt begrip opbrengen en voelen dat die persoon veel voor je betekent en omgekeerd.
Lastig! En dus bedachten we een stappenplan voor je om in contact te kunnen blijven met jezelf en de ander.
Stap 1: wees ALTIJD liefdevol en perfect!
Mocht je een stemmetje horen dat je influistert dat je alleen dàn goed genoeg bent als je je altijd liefdevol gedraagt, dan mag je dat stemmetje negeren zoals die ene mens in jouw kennissenkring die weinig zinnige dingen vertelt. ????
We kunnen niet altijd blij zijn, gelukkig, boos, verdrietig, in de wolken, succesvol, … dus ook niet altijd liefdevol. Je kan het niet forceren om je dankbaar of verdrietig over iets te voelen, net zoals je het niet kan forceren om, als je pijn ervaart, liefde voor iemand anders te voelen. Het is een proces. Mogelijk kan je een tijd(je) later weer met een andere bril kijken en komt dat gevoel vanzelf wel weer naar boven. Als jij het belangrijk vindt om liefdevol te zijn, dan kan je enkel het engagement aangaan met jezelf om dat te willen leren. En zoals alles wat we leren, doen we dat met vallen en opstaan. ‘It’s not about how many times you fall, but about getting back up’ (Kolonel George A. Custer). Zoiets.
Stap 2: De ander is perfect zoals ie was of hij is dat nooit geweest!
Zou je verbazing of boosheid kunnen te maken hebben met het feit dat de ander gewoonlijk anders reageert dan dat ie deed in die pijnlijke reactie? Als jullie normaal een andere band hadden, die niet past bij deze reactie dan is die verbazing of die boosheid die je voelt, ideaal! Het kan je uitnodigen tot nieuwsgierigheid: wat is er met de ander aan de hand als ie normaal zo nooit op mij reageert? Als je die nieuwsgierigheid vindt, zit je al een stapje dichter bij een liefdevolle reactie.
Stap 3: Oooooohm
En dan raap je je moed bij elkaar en dan ga je die andere persoon opzoeken met je nieuwsgierige zelf en dan schiet de ander meteen in de verdediging. Lastig hè! Blijf rustig focussen op de band of de relatie die jullie hebben en blijf dit aanhalen in het gesprek totdat je echt merkt dat je opnieuw vanuit verbinding in gesprek kan gaan. Pas dan worden de dingen opnieuw genuanceerd. Een tip: je hebt je adem altijd bij. Gebruik hem in die momenten om je focus te kunnen houden waar je hem wil hebben!
Stap 3: Au! Dank u!
Dit is wel heel verheven als je dàt zou kunnen, maar goed, ik steek hem er hier toch maar even in omdat deze stap je wezenlijk helpt in je liefdevolle reacties. Als iemand je pijn doet, wordt je uitgedaagd om te groeien. Hoe kan je nu liefdevol leren reageren wanneer iemand je pijn doet, als niemand je ook effectief pijn doet?! Dus: als je kan, wees dankbaar voor de ervaring en neem de uitdaging of de oefening aan. Alleen zo kan je er beter in worden. Zoals ik al zei: een stap waarvoor je de nodige flexibiliteit moet bezitten. Gelukkig kan je dit leren!
Stap 4: Ik kan toch niet doen alsof alles ok is?!
Er zijn eigenlijk maar 2 opties: communiceren vanuit de band die jullie hebben of je laten leiden door je boosheid of angst van de reactie van de ander? Dat wil niet zeggen dat je je niet boos mag voelen. De vraag is hoe je je boodschap wil overbrengen? Op welke manier zou je tevreden zijn met jezelf? Op welke manier denk je dat je het meeste kans hebt om gehoord te worden? Wat zou het best werken op lange termijn tussen jullie?
Stap 5: Safety first
“God, grant me the serenity to accept the things I can not change, courage to change the things I can and the wisdom to know the difference.” Ja hoor! We halen er het geloof bij! ???? The serenity prayer gebruiken we vaak om uit te leggen wat we met ACT mensen willen leren. Waar het om gaat is dit:
Als je het gevoel hebt dat je alles uit de kast gehaald hebt, maar dat deze oefening te moeilijk is voor jou/voor de ander/op dit moment van jouw of de ander zijn leven, dan moet je misschien liefdevol naar jezelf reageren en doen wat voor jou werkt op dat moment. Wie weet, neem je op een ander tijdstip de draad wel weer terug op. En misschien ook niet en besluit je dat het goed geweest is. Let op met het uitspreken van permanente beslissingen. Want je weet het niet. Je hebt geen glazen bol in jouw hoofd zitten die dat kan voorspellen. Allee, je hebt die daar wel zitten, maar die is enkel goed voor doemscenario’s. ????
Stap 5 gaat dus over liefdevol reageren naar jezelf toe: zorg goed voor jezelf!